Ocenianie jest istotnym elementem pracy każdego nauczyciela i, mimo że jest ujęte w ramy przepisów oświatowych i wewnątrzszkolnych, zawsze powodowało wiele problemów na linii nauczyciel-uczeń-rodzic. W tym szczególnym okresie, kiedy placówki oświatowe przestały działać w sposób tradycyjny (pandemia), a nauczyciele podjęli pracę poprzez sieć, ocena i ocenianie nabrały szczególnego znaczenia.
W artykule opisano wieloznaczność pojęcia „kultura” i jego rozumienie w ujęciu szerokim i wąskim w obszarze działań szkoły. Nauczyciele w placówce szkolnej powinni kształcić uczniów w odnoszeniu się zarówno do siebie samych, jak i do innych, nauczycieli czy rodziców. Mierzą się jednak z wieloma problemami w tym zakresie, gdyż dość często uczniowie inaczej definiują i rozumieją pojęcie kultury, kultury osobistej czy zachowań wobec innych. W odpowiedzi na postulaty szkoły i presję wyrażoną w prawie szkolnym podejmowane są działania kontrkulturowe przez podopiecznych, które zazwyczaj nie są akceptowane ani przez władze szkoły, ani przez niektórych rodziców. Placówka powinna być miejscem wolności w takim zakresie, że wszystkie podmioty w niej współdziałające przestrzegają pewnych ustalonych norm, ale równocześnie dają pewien zakres wolności podopiecznym do bycia innym, bycia indywidualistą (np. w ubiorze, zachowaniu, głoszeniu zasad, aktywności artystycznej), jeśli nie krzywdzi się przy tym bliskich, nie narzuca się im swoich poglądów. W opisanych w opracowaniu badaniach można dostrzec, że tak się nie dzieje. Komunikat ze strony placówki brzmi bowiem: „Możesz być inny, ale my ci pokażemy, kim chcielibyśmy cię widzieć” – a to skutecznie hamuje wzajemną komunikację w tym zakresie.
Mówiąc o kształceniu nauczycieli, mamy na myśli zarówno proces zdobywania kompetencji merytorycznych, niezbędnych do pracy, ale także doskonalenie – rozumiane jako rozwinięcie, poszerzenie dotychczas zdobytej wiedzy. W wielu krajach za warunek wszelkich reform i przemian oświatowych jest uważane doskonalenie tych, którzy pracują z dziećmi i młodzieżą. Zagadnienie podnoszenia kompetencji nauczycieli można zatem uznać jako kluczowe z punktu widzenia potrzeb trwającej reformy oświaty.
Wychowanie dziecka to proces złożony i bardzo długi. Nie ma szkół, w których można się tego nauczyć, porównywanie zaś własnego dziecka do innych dzieci w podobnym wieku obarczone jest błędem, gdyż każdy człowiek rodzi się inny i inaczej przebiega proces jego wychowania.
Artykuł opisuje znaczenie roli ojca dla córek w małej grupie etnicznej, jaką są Romowie. Romowie żyją w naszej społeczności od wielu lat, ale integracja z resztą społeczeństwa od zawsze napotykała problemy.